فارس، کرمان، بزرگان (ی)

فارس، کرمان، بزرگان، یحیی بن زکریا نرمانشیری

کنیه اش ابوالحسن است. وی از ادیبان عالیقدر و فقها و محدثان بزرگ عالم تشیع بوده است. در هیچ منبعی به تاریخ تولد و وفات او اشاره نشده است، اما از آنجا که وی معاصر ابوالحسین محمد بن بحر رهنی بوده و با وی دوستی و مصاحبت داشته است، می توان دانست که او نیز همچون رهنی در نیمه دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجری می زیسته است. آثار او ظاهراً همه جنبه حدیثی و روایی داشته است. نجاشی حکایت کرده است که برخی از اصحاب امامیه کتاب های او را دیده اند. این آثار عبارتند از:

1- شمس الذهب.

2- منازل اصحابه فی طاعه و المعصیه.

3- کتاب فدک.

4- کتاب المنغه.

5- کتاب المحنه.

از عنوان این کتاب ها بر می آید که بیشترشان در بردارنده نکته های مجادله آمیز اعتقادی و فقهی میان شعیه و اهل سنت بوده است، مسائلی چون شأن و جایگاه صحابه، موضوع باغ فدک که ابوبکر آن را از فاطمه (س) ستاند. یحیی بن زکریا نرمانشیری از جمله معدود دانشمندان شیعی است که درباره فدک کتاب مستقلی پدید آورده است.

کردی، 453: 1388

فارس، کرمان، بزرگان، یحیی بن محمد کرمانی

وی فرزند شمس الدین شارح صحیح بخاری و از عالمان قرن نهم هجری و صاحب برخی تألیفات است. حاجی خلیفه از او به عنوان «الامام التقی» یاد کرده است. وی کتاب فقهی مختصر الروضه امام نووی شافعی را خلاصه کرده است. او به سال 821 ه.ق/ 1321 م. کتاب ابوالولید ازرقی را گزین کرده است. او در این گزینش اسناد را افکنده و برخی مطالب را بدان افزوده است.

یحیی بن محمد همچنین کتاب القاموس المحیط فیروزآبادی را به فرمان پدرش خلاصه نموده است و نیز کتابی به نام المختصر فی اخبار مصر که حاوی خلاصه گونه ای در تاریخ سرزمین مصر است، به تحریر در آورده است.

کردی، 454: 1388