فارس، سده (خمینی شهر)، بزرگان

فارس، سده (خمینی شهر)، بزرگان، آقا سید محمد حسین میردامادی سدهی

فرزند آقا سید محمدجعفر. در سال 1303 ه.ق متولد شد و در سال 1380 ه.ق درگذشت و در جنب امامزاده سیدمحمّد مدفون گردید. در اصفهان، قم و نجف پس از تکمیل فضائل به اصفهان مراجعت نمود و در سده ساکن شد و به ارشاد و هدایت مردم و اقامۀ جماعت پرداخت. کتب زیر ازوست: 1- دیوان اشعار با تخلص «آیت»، 2- رساله در قاعدۀ علی الید تقریرات مرحوم نائینی، 3- صوفیّه، در مواعظ ماه رمضان، 4- عشریّه.

مهدوی، 538 : 1384

فارس، سده (خمینی شهر)، بزرگان، استاد کلبعلی

اهل قریۀ ورنوسفاردان سده از سنگ تراشان درجه اول عهده شاه عباس کبیر و شاه صفی است. ملاعبدالحق ورنوسفاردانی شاعر موسیقی دان معروف آن زمان (متوفی 1063) از اقوام اوست. ملامحمد شریف پسر استاد کلبعلی هم در صنعت حجاری یگانۀ عهد خود بوده طبع شعر هم داشته و نزد ملاعبدالحق تحصیل کرده بود. تا اوان پیری از سنگ تراشی امرار معاش می کرد و اواخر عمرش بواسطۀ ضعف باصره دست از آن برداشته در محضر قضات شرعی به کتابت سجلّات پرداخت. میرزا طاهر نصرآبادی مولف تذکره با وی دوستی و معاشرت داشت.

همایی، 359- 358: 1375

فارس، سده (خمینی شهر)، بزرگان، سید عبدالله میردامادی سدهی

فرزند حاج محمدرحیم کبیر بن میرمرتضی بن میرمحمد اشرف. عالم فاضل، در چهارشنبه 10 صفر 1165 ه.ق متولد، در 22 محرّم 1243 ه.ق وفات یافته، در مقبرۀ خوزان سده مدفون گردید. کتب زیر ازوست: 1- انیس المحتاجین، در علوم غریبه 2- ترصیع الاسماء 3- کتابی در رجال.

مهدوی، 795: 1384

فارس، سده (خمینی شهر)، بزرگان، عبدالحق سِدِهی

عبدالحق مردی فاضل عارف شاعر بود و بقول نصرآبادی صاحب تذکره «در کمال فضیلت و حالت معنوی بود و در اهلیّت و مردمی مثل و مانند نداشت». در ساختن لغز و معما که آن ایام متداول بوده است استاد بوده است. در سنۀ 1063 ه.ق در گذشت و ملامحمد شریف که از اقوام و مخصوصان وی بود ماده تاریخش را ساخت: «گنج علم از سینۀ دنیا برفت = 1063»

همایی، 257 : 1375

فارس، سده (خمینی شهر)، بزرگان، میر سید علی سدهی امام جمعه

فرزند آقا سیدمهدی بن آقا سیداسماعیل دیباجی. عالم فاضل محقق جلیل، معروف به حاج آقا بزرگ. کتب و رسائل عدیده تألیف نموده از آن جمله است: 1- رساله در اخلاق، 2- رساله در تقلید.

مهدوی، 819: 1384

فارس، سده (خمینی شهر)، بزرگان، میرزا حیدر علی میردامادی سدهی

فرزند میرزا محمدحسین، عالم جلیل، از شاگردان آقا میرزا محمدباقر و آقا میرزا محمدهاشم چهارسوقی و حاج شیخ محمدباقر مسجد شاهی و جمعی دیگر از فحول بوده است. وی مجتهدی بزرگ و رئیس ناقد القول بود. در سال 1326 ه.ق درگذشت و در مقبرۀ خوزان مدفون شده و سپس از مدتی به نجف اشرف منتقل گردید. از آثارش تصحیح و مقابلۀ کتاب ربیع الاسابیع علامه مجلسی است که در سال 1313 ه.ق به طبع رسیده است. کتاب به خط محمدرضا بن محمد مهدی خوزانی اصفهانی خطاط معروف است.

مهدوی، 581- 580 : 1384