بلوچ، عشایر کرد، پیشینه تاریخی

بلوچ، کرد، پیشینه تاریخی

حسین کردنامی همزمان با حکومت شاه عباس (1008-967  ه.ش)، مورد خشم شاه عباس قرار گرفت، چون پهلوانی بنام بود و سال ها با دربار صفوی همکاری داشت. لذا شاه عباس از کشتن وی صرف نظر نمود و دستور داد تا همراه خانواده و نزدیکانش از اصفهان به منظور تأمین هدفهای زیر به بلوچستان تبعید شود:

1) دوربودن از پایتخت و جلوگیری از مزاحمت های احتمالی برای دربارشاه صفوی.

2) حفاظت از مرزهای شرقی کشور و درگیرنمودن وی با قبایل بدوی که گهگاه از سوی مرزهای شرقی به ایران حمله می کردند و اموال مردم را به تاراج می بردند.

3) درگیر نمودن حسین کرد با ساکنان بومی بلوچستان: حسین کرد همراه برادران و دیگر نزدیکان به خاش وارد شد و در این سرزمین ساکن گردید. چندی بعد با حاکمان منطقه درگیر شد و فیروزشاه حاکم زرتشتی گوشه و تمندان و اودروس شاه حاکم زرتشتی خاش را کشت و تسلط خود را بر خاش تا ناحیه میرجاوه کنونی توسعه داد. حسین و برادرانش با دختران حاکمان بومی ناحیه سرحد بلوچستان ازدواج کردند و پایه های حکومت خویش را مستحکم کردند. پسرش میرزاخان در زمان نادر مامور حمله به هند شد. پسر میرزاخان، میرافضل سه پسر داشت که طایفه را به سه تیره تقسیم کردند سهراب زایی، میربلوچ زایی و کرد.

افشار 74-73: 1370