مازنی، کجور (نوشهر)، بازی ها، کشتی چک چشِت              

تعداد: گروهی

جنس: مردان

گروه سنی: بزرگسالان

محل اجرا: فضای باز

زمان اجرا: عروسی ها و جشن های محلی

نحوه بازی: یکی از پیشکسوتان داوری را به عهده می گیرد. بازیکنان وقتی وارد زمین می شوند دست بر زمین می زنند و آن را می بوسند و حرکات نمایشی و نیایشی انجام می دهند. سپس با هم دست می دهند و کشتی آغاز می شود. کشتی گیران شلوار سه ربع به پا دارند که روی آن کمربند محکمی بسته اند. دو کشتی گیر در برابر هم خم شده و به طرف هم خیز بر می دارند و ضربه هایی با دست به هم می زنند یا مچ همدیگر را می گیرند و می تابانند. قبل از سرشاخ شدن، هرگان موقعیت یکی از کشتی گیران به خطر بیفتد بازدن دو کف دست به هم که آن را چک زدن می گویند اعلام تقاضای توقف بازی را می کند. در این حالت بازی برای لحظه کوتاهی متوقف می شود. در این کشتی بر زمین زدن حریف مهم نیست و تنها سردست بلند کردن حریف نشانه برنده بودن است. برنده می تواند مجدداً حریف بطلبد و تا جایی که داوطلب است به کشتی ادامه بدهد.

قزل ایاغ، 672: 1379

مازنی، کجور (نوشهر)، بازی ها، کلشت کا (چوب بازی)

تعداد: 2 نفر

جنس: هر دو

اشیاء: کلشت (چوبی نوک تیز به طول 20 – 40 سانتیمتر)، مولک (چوب کوتاه با سر خمیده به طول 25 و قطر 2 سانتیمتر)، کلشت معمولی ( چوبی به طول 30 – 35 و قطر 2 – 4 سانتیمتر ) زازوار (چوبی به طول 30 – 40 و قطر 3 -4 ).

محل اجرا: فضای باز (زمین نرم و نمناک و بدون سنگ و سنگ ریزه)

نحوه بازی: ابتدا باید زمین بازی از نظر نرمی خاک مورد تایید طرفین قرار بگیرد. برای این کار یکی از بازیکنان “مولکی” را پرتاب می کند و پس از پرتاب باید بگوید: “هارشم فرو” (ببینم به زمین فرو می رود یا نه) و اگر زمین را مناسب دید موافقت خود را اعلام نماید. شخصی هم لازم است که چوبها را برای بازیکنان نگهدارد که به او “خیزدار” می گویند و معمولاً او را به خاطر خوش دستی اش انتخاب می کنند و اعتقاد دارند برنده شدن بازیکنان به خوش دستی او ارتباط دارد. اولین بازیکن چوب خود را پرتاب می کند، به طوریکه در زمین فرو برود. نفر دوم هم باید چوب خود را درست به همان نقطه پرتاب کند و اگر بتواند چوب حریف را بیندازد، همان چوب را می برد. بازی ابتدا با مولک ها، سپس با کلشت های متوسط و سرانجام با رازوارها صورت می گیرد و آنقدر ادامه پیدا می کند تا یکی از بازیکنان همۀ کلشت های طرف مقابل را ببرد. در بازی مقرراتی وجود دارد، مثلاً کسی که چوب را پرتاب می کند اگر چوبش به درستی در زمین فرو نرفت یا طرز قرار گرفتن آن درست نبود باید بلافاصله اعلام کند سردمتک (چوب خودم را گرفتم)، که در این حال چوب را کسی نمی برد و همانطور می ماند. البته چوب های افتاده هم برده می شوند و آن در صورتی است که نفر بعدی که چوبش را پرتاب میکند، طوری آن را بیندازد که قبل از فرورفتن در زمین به چوب حریف اصابت کند و آن را به حرکت در آورد. وقتی یکی از بازیکنان همۀ کلشت های حریف را بُرد به کنایه می گوید: “دس بشورد” (دستهایت را شستم) و بازی تمام می شود.

قزل ایاغ، 675: 1379

مازنی، کجور (نوشهر)، بازی ها، چلی مالکا

تعداد: 2 – 6 نفر

جنس: هر دو

اشیاء: چلی (چوبی به طول 35 سانتیمتر)، پا (چوبی به طول 110 سانتیمتر)

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: بازیکنان به دو گروه تقسیم می شوند و هر گروه برای خود یک سردسته انتخاب می کنند که سالار خوانده می شود. با شیر یا خط مشخص می شود که کدام گروه باید بازی را آغاز کند. این گروه در زمین خود پشت نقطۀ شروع قرار می گیرد و یکی از بازیکنان این گروه چلی را با پا پرتاب می کند. افراد گروه مقابل سعی می کنند به هر وسیله ای که بتوانند ضربه ای به چلی بزنند که اگر موفق شوند امتیاز می گیرند. اما اگر موفق نشوند و پرتاب های گروه اول بی جواب بماند آن گروه برنده خواهد بود. افراد گروه برنده با دو دست الک دولک می کنند (یعنی با دست چپ و راست یا پا زیر چلی می زنند به طوری که چلی زمین نیفتد). سپس به دفعات وارد کردن ضربه، می توانند چلی را به زمین حریف پرتاب نمایند. گروه بازنده فقط با یک دست می تواند الک دولک کند، که در این صورت طبعاً کمتر می تواند به چلی ضربه بزند. گروه برنده مثلاً در پرتاب ها می تواند پانصد متر در خاک حریف پیشروی کند و گروه مقابل دویست متر، فاصلۀ این دو نقطه یعنی سیصد متر را گروهی که کمتر پیشروی کرده باید با یک نفس و در حال زو کشیدن طی نماید. اگر نتواند این کار را انجام دهد، باید مسافت باقی مانده را به گروه برنده کولی بدهد، اما اگر موفق شد زو بکشد و وارد خاک حریف شد، حریف باید تا نقطۀ شروع بازی به او کولی بدهد.

قزل ایاغ، 656: 1379​