فارس، دامغان، بازی ها
فارس، دامغان، بازی ها، الک چوب
تعداد: دو گروه
جنس: هر دو
اشیاء: دو عدد سنگ، یک چوب کوچک حدود 30 سانتیمتر، یک چوب بزرگتر حدود یک متر
محل اجرا: فضای باز
نحوه بازی: زمینی به ابعاد 50 × 50 متر یا 100 × 100 متر مربع انتخاب می کنند. سپس بازیکنان به دو گروه مساوی تقسیم می شوند. گروه ها پشک می اندازند و گروه برنده که چوب ها را در اختیار دارد در محل شروع قرارمی گیرد. دو سنگ را به موازات هم قرار می دهند و چوب کوچک را که «کلوس» نامیده می شود روی آن قرار می دهند. بازیکنان گروه برنده به ترتیب میراول، میردوم و میرسوم خوانده می شوند که پشت سرهم می ایستند. میراول با چوب بزرگ به زیر کلوس می زند و آن را به زمین بازی پرتاب می کند. هرگاه بازیکنان گروه مخالف که در زمین پراکنده هستند، بتواند چوب را در هوا بگیرند گروه آنها برنده می شود و جای دو گروه عوض می شود. اما اگر کلوس به زمین بیفتد میردوم آن را می زند و به همین ترتیب میرسوم تا کلوس به خط پایان بازی برسد. در این صورت افراد گروه بازنده باید از آخرین نقطه ای که کلوس به زمین افتاده تا خط شروع زو بکشند و بدوند، بدون آنکه نفسی تازه کنند. اگر در وسط راه نفس آنها بند بیاید باید افراد گروه برنده را از همان جا تا خط شروع بازی کول کنند.
قزل ایاغ ، 322: 1379
فارس، دامغان، بازی ها، بدبد
تعداد: دو گروه
جنس: هر دو
محل اجرا: فضای باز
نحوه بازی: زمین مستطیل شکل به طول 8 و به عرض 4 متر انتخاب می کنند و آن را از وسط دو قسمت می کنند. هر قسمت از آن متعلق به یک گروه خواهد بود. برای مشخص کردن گروه برنده قرعه می کشند و گروه برنده بازی را آغاز می کند. افراد گروه برنده یکی یکی بدون آنکه نفس تازه کنند باید بگویند «بدبده» یا «لی لی» یا به زبان محلی «النگو» و وارد زمین حریف بشوند و یک یا چند تن از بازیکنان تیم مقابل را بزنند و به زمین خود بازگردند. اگر موفق شوند بازیکنان خورده، سوخته اند و از دور بازی کنار می روند. اگر بازیکن مهاجم نفسش بند بیاید یا بازیکنان حریف او را بگیرند و آن قدر نگه دارند تا نفسش بند بیاید این بازیکن سوخته است. آخرین نفر بازی که نسوخته است، متعلق به هر گروهی که باشد آن گروه برنده بازی خواهد بود. در بعضی از روستاها مانند روستاهای مهماندوست، بازی بر سر جایزه است که اغلب میوه هایی مثل هندوانه و انار می باشد.
قزل ایاغ ، 325: 1379