کرد، سنندج، پوشاک زنان

کرد، سنندج، پوشاک، زنان، کلاه

کلاه زنان سنندج از مقوایی تهیه می شد که رویش را با مخمل می پوشاندند و با منگوله و ریشه تزیین می کردند. تعدادی از زنان می توانستند این کلاهها را بسازند.

شهشهانی،187: 1396

کرد، سنندج، پوشاک، زنان، پوچین

آنها روسری های بزرگی به نام پوچین بر سر می کردند که لبۀ حاشیۀ آن ریشه های کوتاهی داشت و آن را مثل عمامه به سر خود می پیچیدند. آنها با قرار دادن سنجاق هایی در عمامه هایشان که انتهای آنها رنگارنگ بود، روسری های خود را ثابت نگاه می داشتند و با این سرپوشه های بزرگ، ظاهر جذابی پیدا می کردند.

شهشهانی،187: 1396

کرد، سنندج، پوشاک، زنان، زیرچنا

آنها این سرپوشه ها را اندکی کج روی سر خود می گذاشتند و با یک زنجیر طلا که چند سکه و فیروزه به آن متصل بود، آن را ثابت نگاه می داشتند و از پشت گوش آن را به زیر چانۀ خود می آوردند و نام آن را زیرچناگذاشته بودند.

شهشهانی،187: 1396

کرد، سنندج، پوشاک، زنان، تزئینات لباس

لباس زنان سنندج مثل لباس سایر کردهای ساکن سقّز، بوکان، بانه یا مهاباد، شال نداشت. پولک های رنگارنگی که به شکل ستاره یا ماه درست می شد،حتی پس از چندین بار شستشوی لباس هم درخشش خود را حفظ می کردند.

شهشهانی،187: 1396

کرد، سنندج، پوشاک، زنان، کفش

کفش آنها شامل یک تکّه چرم بسیار ضخیم بود و نوک آن برگشته بود. این قسمت هم از یک تکّه چرم درست می شد. این دو تکّه با نخی به هم دوخته می شد که براسی استحکام بیشتر آن را از میان موم رد می کردند. به کفاش، زهابی دوز می گفتند. بخش عمده ای از خیابان های بازار را پینه دوزها و کفاشان اشغال کرده بودند. نخ یا الیاف برای بافتن فرشی به کار می رفت که در بافتن رویۀ گیوه از آن استفاده می کردند. کف گیوه را هم از پارچه های کهنه و مستعملی درست می کردند که دست فروشانی که اجناس کهنه می خریدند، از خانه های مردم جمع می کردند.

شهشهانی،188- 187: 1396

کرد، سنندج، پوشاک، زنان، سوخِمه

بالاپوش زنان، راسته و بلند بود و تا قوزک پایشان می رسید. در ایام تابستان آنها کت های کوتاهی به نام سوخِمه بر تن می کردند.

شهشهانی،188: 1396