فارس، میبد، بازی ها

فارس، میبد، بازی ها، دم دوک بازی

نام بازی: دم دوک بازی/ تعداد: یک گروه/ جنس: هر دو

اشیاء: یک عدد سنگ به اندازه آجر (دوم دوک)، یک سنگ کوچک تر به اندازۀ یک قالب صابون، یک سنگ کوچک (به تعداد نفرات)

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: با کشیدن خطی، زمین بازی را به نسبت دو و یک تقسیم می کنند و نقطۀ شروع بازی را در وسط این خط مشخص می کنند. بعد «دم دوک» یا سنگ بزرگ را در این نقطه گذاشته و سنگ «سردوک» را روی آن قرار می دهند. آن گاه هر یک از بازیکنان از پشت نقطۀ شروع، سنگ های خود را که در دست دارند در یک خط مستقیم پرت می کنند.

سنگ های پرتاب شده هر یک در فاصله ای از دم دوک قرار می گیرد و آن ها را برحسب دوری از دم دوک شماره گذاری می کنند، به این ترتیب که دورترین سنگ، شماره یک و نزدیک ترین سنگ، آخرین شماره می باشد. این شماره ها در واقع شمارۀ بازیکنان در مرحلۀ بعد است.

در مرحلۀ بعدی بازی بازیکن شمارۀ یک، سنگ شمارۀ یک را برداشته و از همان نقطه «سردوک» را هدف می گیرد و در صورت اصابت به آن امتیاز خواهد گرفت. امتیازها به این ترتیب داده می شود: زمانی که سردوک توسط سنگ بازیکنان پرت می شود. مقدار پرت شده را با کف پا اندازه گیری می کنند و هر کف پا یک امتیاز محسوب می شود و بازیکنان برای به دست آوردن امتیاز لازم (20 امتیاز) کوشش می کنند. زمانی که همۀ بازیکنان سنگ های خود را پرت کردند آخرین نفر در این مرحله بازنده می شود، ولی از دور بازی خارج نخواهد شد.

در مرحلۀ سوم، بازیکنان سنگ های خود را در یک ردیف و کنار دم دوک و نیز به موازات عرض زمین قرار می دهند. در این مرحله بازیکنان در محوطۀ یک سوم زمین و مقابل دم دوک و سنگ های خود می ایستند و بازیکن بازنده در مرحلۀ دوم در فاصلۀ مناسبی از آن ها قرار می گیرد. باید گفت که شمارۀ افراد در این مرحله برحسب تقدم در امتیازی است که در مرحلۀ قبل به دست آورده اند.

نفر اول سنگ خود را برداشته و پشت پای خود می گذارد، بعد همان پا را به صورت پاندول به حرکت درآورده و با یک حرکت سریع سنگ را به طرف بازنده پرتاب می کند. اگر بازنده بتواند سنگ را در هوا بگیرد، پرتاب کنندۀ سنگ از بازی کنار می رود و بازیکن بعدی و به همین ترتیب یک یک بازیکنان همان عمل را تکرار می کنند.

بازنده برای آنکه همه را از دور خارج کند، باید بتواند همۀ سنگ های پرتاب شده را در هوا بگیرد. اگر نتواند سنگی را در هوا بگیرد باید از محلی که سنگ به زمین افتاده به طرف سردوک یا سنگ های کنار دم دوک نشانه گیری کند و در صورت اصابت به یکی از آن ها، دو نفر پرتاب کننده از دور خارج می شوند و نفر بعدی می آید. البته در صورت اصابت نکردن، بازنده می تواند نشانه گیری خود را تا سه بار تکرار کند. اگر پس از سه بار هم اصابت نکرد، باید بلافاصله همان بازیکنی را که سنگ را از پشت پایش به طرف او پرت کرده بود، دنبال کرده و سعی کند او را بگیرد. اگر آن بازیکن بتواند در هر فاصله ای که باشد، پنجه یا کف دست خود را به زمین زده و بعد به پیشانی خود بزند، برندۀ نهایی بازی است و بازنده هم بازندۀ نهایی محسوب می شود و در پایان برنده باید از نقطه ای که دست بر زمین زده تا محل دم دوک از بازنده کولی بگیرد.

قزل ایاغ، 720 : 1379

فارس، میبد، بازی ها، شیطان بازی

نام بازی: شیطان بازی

تعداد: بیش از 6 نفر/ جنس: هر دو/ اشیاء: کلاه یا دستمال (به تعداد بازیکنان)

گروه سنی: کودکان/ محل اجرا: فضای بسته

نحوه بازی: ابتدا بازیکنان دو نفر را به عنوان استاد و شیطان انتخاب می کنند. بعد همگی دایره وار روی زمین به صورت چهار زانو می نشینند، طوریکه استاد و شیطان در مقابل هم قرار گیرند. بازیکنان همگی کلاه یا دستمالی روی سر خود می گذارند و باید کاملاً مراقب حرکات استاد باشند تا بتوانند حرکات او را تقلید نمایند. شروع بازی به این ترتیب است که استاد حرکتی انجام می دهد مثلاً با حرکت سر کلاه خود را پرت می کند و بازیکنان باید همان کار را تکرار کنند. البته شیطان برای به اشتباه انداختن بازیکنان همیشه عکس کارهای استاد را انجام می دهد و بازیکنان باید هوشیار باشند که اشتباهاً حرکات شیطان را تکرار نکنند که در چنین صورتی بازنده خواهند شد.

در پایان بازی، بازنده در میان بازیکنان سر را خم می کند و آرنج و دو دست خود را بر زمین می گذارد و بقیۀ آن ها در حالیکه شعری را می خوانند بر پشت بازنده می زنند.

قزل ایاغ، 721 : 1379