فارس، شیراز، پوشاک

فارس، شیراز، پوشاک، زنان روستایی

مادام دیولافوآ مطالبی دربارۀ یک روستا در شمال شیراز نوشته است که در آنجا هم از دیدن دختری با چشم های آبی، موهای قهوه ای متمایل به قرمز، که دامن قلمکاری تا روی زانو پوشیده بود، پیراهن جلوبازی بر تن داشت و پارچه ای را دور سر خود بسته بود، شگفت زده شده بود.

شهشهانی، 217: 1396

فارس، شیراز، پوشاک، زنان، دامن

دامن زنان شهر شیراز بلند بود و نویسنده در این باره گفته است که در سه شهر تهران، اصفهان و شیراز، سه اندازه دامن وجود داشت؛ بلندترین دامن را در شیراز می پوشیدند، دامن های متوسط در اصفهان و دامن های کوتاه در تهران مورد استفاده قرار می گرفت. لباس زنان شیرازی علامت مشخصه ای داشت. ویژگی هایی از لباس محلی در آن مشاهده می شد، البته امکان تلفیق آنها هم وجود داشت که این امر نشانگر انعطاف پذیری لباس است و نشان می دهد که چگونه لباس به آسانی مرزها را در می نوردد.

شهشهانی، 218: 1396

فارس، شیراز، پوشاک، زنان، گشت و گذار

گشت و گذار در باغ های اطراف شیراز بسیار متداول بود و گروهی از زنان با چادر در زیر سایه درختان باغ معروف دلگشا می نشستند و عصرانه می خوردند.

شهشهانی، 218: 1396

فارس، شیراز، پوشاک، زنان، نقاشی

در باغ دیگری، به نام چل تنان، چهل درویش دفن شده بودند؛ در آن جا یک نقاشی بر روی دیوار بود که چهره پوشیده پیر دراویش، شیخ صنعان را در کنار یک دختر ارمنی که کت قرمزی پوشیده و گردنبند و سرپوشه ای از مروارید داشت، نشان می داد.

شهشهانی، 218: 1396

فارس، شیراز، پوشاک، مردان

در سفرنامۀ حاجی پیرزاد می خوانیم که اهالی شیراز بسیار ملی گرا و وطن پرست بودند، آنها عبای بلندی می پوشیدند، شالی که به دور کمرشان می بستند، بسیار پهن بود و گلدوزی های طلاییِ دور یقۀ قبا و عبایشان واقعاً خیره کننده بود.

شهشهانی، 214: 1396

فارس، شیراز، پوشاک، مردان، کلاه پوست بره

پوشش سر مردان از پوست بره بود و در محل ساخته می شد، چون بعد از آسیای مرکزی و همدان، در شیراز بهترین کلاه های پوست بره تولید می شد.

شهشهانی، 218: 1396

فارس، شیراز، پوشاک، مردان، عبا

ژان دیولافوآ هنگام ورود به شهر شیراز مردمی را دید که عبای آستردارشان را روی خود کشیده و در کنار دیوار شهر خوابیده بودند.

شهشهانی، 216: 1396

فارس، شیراز، پوشاک، مردان، عمامه

در شیراز هم سادات، مثل سایر نقاط کشور، عمامه سبز بر سر می گذاشتند. نگهبان مقبره سعدی هم عمامه سبز بر سر می گذاشت.

شهشهانی، 218: 1396