فارس، ساوه، پوشاک

فارس، ساوه، پوشاک، زنان

در شهر ساوه زنی یک روسری مربع شکل از ابریشم سفید بر سر می کرد و آن را با یک سنجاق فیروزه در زیر چانه اش می بست و یک دسته از موهایش، مثل نخ ابریشم بر روی پیشانی اش می ریخت. او پیراهن جلو بازی به رنگ روشن می پوشید. پارچۀ دامن ابریشمی او را از بنارس آورده بودند و قد دامن وی تا حدود زانو بودو فقط زنان مسن دامن هایی از جنس پارچه نخ ضخیم (متقال یا چلوار سفید) بر تن می کردند که قد آن تا مچ پایشان می رسید.

آنچه در رابطه با اندازۀ دامن و جنس پارچۀ آن برای دو گروه سنّی ذکر شد، اطلاعات  بسیار  با ارزشی است که در ضمن، تغییراتی را که در طول زمان صورت گرفته است نیز نشان می دهد. دامن زنان درباری که از ساوه به پایتخت رفته بودند و گاهی به زادگاه خود می آمدند، از مُد دربار پیروی می کرد و آنها دامن های کوتاه(شلیته) می پوشیدند. گذشته از این، گلهای مصنوعی ای را که با خود از کشورهای غربی آورده بودند، به روسری های خود می زدند.

شهشهانی، 211- 206: 1396

فارس، ساوه، پوشاک، مردان

درویش در شهر ساوه، ردای خنکی بر تن می کرد و به ندرت در زیر آن چیزی می پوشید. در شهر ساوه، مرد سالخورده ای، کلاهی پارچه ای بر سر می گذاشت، پیراهنی بر تن می کرد و قبای کرباس بلندی روی آن می پوشید. یک قبای راسته، شلوار گشاد، کفش هایی که پاشنه اش را مثل دمپایی می خواباندند تا در تابستان جایگزین گیوه شود، یک کلاه نمدی تخم مرغی شکل. این الگوی اصیل یک مرد روستایی در این منطقه بود.

شهشهانی، 211- 206: 1396