خوزی، شوشتر، پوشاک
خوزی، شوشتر، پوشاک، پنج انگشت ترنج
در شوشتر پارچۀ شگفت انگیزی به نام پنج انگشت ترنج وجود داشت که رایحۀ بسیار دلپذیری داشت.
شهشهانی، 179: 1396
خوزی، شوشتر، پوشاک، دیبا
دیبا که در شوشتر بافته می شد، اسم ابریشم بسیار لطیف دیگری است که نخ طلایی هم در آن به کار می رفت و شهرت جهانی داشت.
شهشهانی، 179: 1396
خوزی، شوشتر، پوشاک، ساتن
در شهر شوشتر مرغوب ترین ساتن ها بافته می شد که به خارج از کشور صادر می شد و برای دوختن لباس های درباری در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گرفت.
شهشهانی، 179: 1396
خوزی، شوشتر، پوشاک، مینک
از پوست مینک هم برای دوختن لباس های نفیس و فاخر استفاده می شد.
شهشهانی، 179: 1396
خوزی، شوشتر، پوشاک، زنان
لباس زنان عبارت است از دولاق که چادری است از پایین مانند جوراب و از بالا به شکل چادر که هر دو پا در آن قرار می گرفت؛ تنبان نظامی که دم پای آن تنگ است. زنان عرقچین رنگی دست دوز به سر می گذاشتند. موی خود را می بافتند و دنباله آن پارچه ای آویزان می کردند. دستمالی هم بر پیشانی می بستند که در دور دوم روی پیشانی گره می خورد.
روسری رنگی مستطیل شکل به سر می کردند و دو طرف آنرا به پشت گردن می انداختند و به آن “کفیه” می گفتند. کفش چرمی ای هم به نام اُرس داشتند. زنان جوان روبند داشتند.
افشار 736 : 1373
خوزی، شوشتر، پوشاک، مردان
در شوشتر، اعیان و اشراف عمامه های آبی رنگی بر سر می گذاشتند که نخ طلایی در آن به کار رفته بود. مقامات و شخصیت های مذهبی از عمامۀ سیاه استفاده می کردند.
طبق نوشته های لرد کرزن مردان شوشتر عبا روی شانه هایشان می انداختند و عمامۀ سبزی بر سر می گذاشتند که یک طرف آن روی پشت شان قرار می گرفت و طرف دیگر را روی سینه می انداختند.
مسیو چریکف به شیخ عربی که رییس یک قبیله بود اشاره کرده است که عمامۀ زیبایی از جنس شال بر سر می گذاشت، پیراهن ساتن بلندی می پوشید و عبای سیاهی که گلدوزی های طلایی داشت، روی شانه هایش می انداخت.
شهشهانی،179- 178: 1396
خوزی، شوشتر، پوشاک، مردان
تجار و کسبه عرقچین آماده دست دوز یا “دست چین” بر سر می گذارند و دور آن را با دستمال زرد رنگ می پیچانند. کت می پوشند و اغلب کفش چرمی دست دوز که به آن قٌندِره می گویند به پا دارند. تنبان مقلم از کرباس راه راه است و پیراهن برون یقه چاک یقه در طرف راست یا چپ با دو نخ ابریشمی ظریف گره می خورد.
افشار 736 : 1373