بندری، بندر لنگه، پیشینه تاریخی

بندری، بندر لنگه، پیشینه تاریخی

بندرلنگه تا سال 1268 ه.ش شهری بود آباد و رونق تجارت و معاملات مروارید آنجا رواج تامی داشته و سکنه آن شهر بیست هزار نفر بوده است که اکثرا به داد و ستد مروارید اشتغال داشته اند و از بنادر مهم خلیج فارس به شمار می رفت. اکنون این بندر رو به خرابی رفته و اغلب خانه های آنجا ویران و سکنه این شهر به بنادر عمان و بحرین مهاجرت کردند و جمعیت کنونی بندر لنگه را در حدود پنج هزار نفر می گویند.

یکی از سیاحان انگلیس می نویسد در سال 1811 م. چند کشتی بازرگانی انگلیسی به لنگه آمده بود و معادل 410 هزار لیره طلای مروارید خریداری و از بندر لنگه صادر کردند. در سال 1625 م. پرتغالی ها در قصبه کونک نزدیگ لنگه، قلعه ای برای سکونت خود بنا نمودند و مدتی آنجا را در تصرف خود نگاه داشتند. در سال 1129 ه.ش اعراب جواسم از بنادر عمان آمده و بندر لنگه را تصرف کردند و تا سال 1263 ه.ش در تصرف آنها بود و بخشدار آنجا از پرداخت مالیات به دولت استنکاف می کرد، بنابراین دولت ایران مرحوم حاجی احمد خان سدید الملک مینائی با همراهی و مساعدت زاید بن خلیفه شیخ المشایخ حکمران بندر ابوظبی با عده ای قشون، مامور سرکوبی شیخ محمد فرماندار لنگه نمود و پس از چند روز زدوخورد و محاصره کردن قلعه، شیخ نامبرده شکست خورده و به طرف بنادر عمان فرار نمود و لنگه به تصرف سپاهیان ایران درآمد.

مظفرالدین شاه به پاس خدمات شیخ زاید بن خلیفه، لقب شیخ المشایخی با شمشیر مرصع به وسیله احمدخان دریابگی به شیخ ابوظبی عطا نمود. شیخ بندر ابوظبی که یکی از بنادر عمان هست، تا زمان حیات خود نسبت به دولت ایران باوفا بود و خود را دوست ایران می دانست. پس از رفع قائله شیخ بندرلنگه و فرار او، بخشدارهای آنجا که از طرف حکام و فرمانداران بوشهر منصوب و اعزام می گردیدند.

نوری زاده بوشهری، 92- 91: 1324