بلوچ، عشایر مبارکی، تیره ها

بلوچ، طایفه مبارکی، تیره داودی

این تیره وظایف مختلی چون آهنگری، نجاری، ختنه کردن، رامشگری و آرایش گری در داخل طوایف مختلف را برعهده داشته است. داودی ها همانند نوکری ها و درزاده ها، هیچ سهمی از آب، زمین و نخل نمی برند و از طریق ساختن ابزار کشاورزی، زرگری، آرایش گری و غیره امرار معاش می کنند. داودی ها از ازدواج با سایر طوایف منع گردیده اند یعنی آنان نمی توانند از تیره های طایفه مبارکی زن بگیرند و یا به آنان زن بدهند، بلکه ازدواج آنان درون گروهی است.

افشار، 143: 1370

بلوچ، طایفه مبارکی، تیره دُرزاده

مردم خاندان دُرزاده از نسل غلامان هستند که در طول زمان آزاد شده اند. ازدواج این خاندان به شکل درون گروهی و گهگاه با خاندان نوکری ها انجام می گیرد.

افشار، 143: 1370

بلوچ، طایفه مبارکی، تیره رئیس

این تیره پس از تیره مبارکی در مقام دوم اهمیت قرار دارد. اینان نیز همانند مبارکی ها، از مالکیت زمین، آب و نخل برخوردارند. در قدیم زمانی که طایفه و ایل به عنوان یک سازمان سیاسی و واحد اجتماعی نسبتاً مستقل از مجموع جامعه ایران، به سر می برد و پیش از ورود مأموران دولت به این منطقه، احتمالاً تیره یا طایفه رئیس برای سرپرستی و حفظ نظم به عنوان ریش سفید و کلانتر، سهمی داشته است.

افشار، 142: 1370

بلوچ، طایفه مبارکی، تیره مبارکی

این تیره در میان دیگر تیره های موجود در روستای چانف و نیز نسبت به کل تیره های طایفه مبارکی، ممتازترین تیره است. سرداران و خان ها از این تیره می باشند. مقام سرداری در این تیره بیشتر موروثی و گاه توسط فقط اعضای همین تیره انتخاب می شوند و به عبارت دیگر این تیره، قشر حاکم از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و غیره محسوب می شود و در حال حاضر این جایگاه را حفظ کرده است.

افشار، 142: 1370

بلوچ، طایفه مبارکی ، تیره نوکری

این تیره پایین ترین قشراجتماعی موجود را در روستای چانف تشکیل می دهند. مردم این تیره که در سال های اخیر از نظر حقوقی از بند بردگی آزاد شده اند، ولی اکنون نیز از لحاظ محتوای مناسبات، همچنان نوکر باقی مانده اند.

افشار، 143: 1370