بلوچ، عشایر بارکزهی، پیشینه تاریخی

بلوچ، بارکزهی، پیشینه تاریخی

مردم طایفه بارکزهی از اعقاب امیرشاهوخان بارکزایی ساکن افغانستان هستند که به سیاست مهاجرت کردند و پس از توقف کوتاهی به بلوچستان رفتند. دو پسر امیرشاهوخان به نام های امیرکلاخان، جد مردم طایفه بارکزهی سیستان و امیرنایب خان، جد مردم طایفه بارکزهی بلوچستان بودند.

امیرنایب خان پسری به نام میرعبداله خان داشت و امیرکلاخان نیزدارای فرزندانی به نام های امیربابکرخان، میرنوراخان، مرادخان و شاه پسند خان بود.

نخستین کسانی که از ایل بارکزهی افغانستان به سیستان کوچ کردند، «میربارا خان» پسر امیرعبدالله خان، «میربابکرخان» و «میرنوراخان» (پسران امیرکلاخان) بودند که به سبب بروز اختلاف میان برادران و عموهایشان مجبور به ترک زادگاه خود شدند و از ناحیه توده فرخ افغانستان به سیستان مهاجرت کردند. پس از مدتی میرباران خان به خانواده اش از سیستان به بلوچستان کوچ کرد و در آنجا طایفه بارکزهی بلوچستان را تأسیس کرد.

نام این طایفه در بلوچستان به «باران زایی» نیز معروف است. پس از میرباران خان به ترتیب: شیخ جمشید، میرعلی خان، شیخ مهراب خان، میراعظم خان، میررستم خان میرعلی محمدخان سرپرستی و اداره طایفه بارکزایی را به عهده داشته اند. در سال 1286 ه.ش حکومت قسمتی از بلوچستان به بهرام خان بارکزهی واگذار شد. از این تاریخ طایفه بارکزهی قدرت و نفوذ بیشتری به دست آورد و بر سراسر بلوچستان تسلط یافت.

افشار، 97-94: 1370