آذری، میاندواب، بازی ها

آذری، میاندوآب، بازی ها، بالیق منده (ماهی در دست من است)

تعداد: 4 – 10 نفر

گروه سنی: جوانان

محل اجرا: استخر یا نقاط کم عمق رودخانه

نحوه بازی: تمام بازیکنان که همگی از شناگران ورزیده و پر نفس هستند، داخل آب می روند. یکی از آنها می گوید: «بالیق منده». دیگران سعی می کنند او را تعقیب کرده و دست خود را به او بزنند. او نیز می تواند هنگام گریز زیر آبی رفته و بقیه را مجبور کند زیر آب، او را جستجو کنند. بازیکنی که دست خود را به او بزند، بلافاصله اعلام می کند: «بالیق منده» و این بار همگی به دنبال او می روند و تا هر زمان که بخواهند بازی را به همین شکل ادامه می دهند.

قزل ایاغ، 9: 1379

آذری، میاندوآب، بازی ها، توپ عربی            

تعداد: دو گروه

جنس: هر دو

اشیاء: توپ لاستیکی

گروه سنی: بیش از 7 سال

محل اجرا: زمین مسطح و مستطیل شکل به ابعاد 30 × 50 متر

نحوه بازی: بازیکنان به دو گروه تقسیم می شوند و با قرعه کشی گروه دارندۀ توپ (گروه 1) و گروه گیرندۀ توپ (گروه 2) را مشخص می کنند. بعد در زمین بازی سه منطقه را تحت عنوان جایگاه های شماره 1، 2 و 3 تعیین می کنند. یکی از افراد گروه 1، توپ را با قدرت زیاد پرتاب کرده و به سرعت خود را به جایگاه دوم و سوم می رساند و سعی می کند دوباره به جایگاه اول مراجعت کند . در این فاصله اگر گروه دو ، توپ را به موقع گرفته و این بازیکن را در بین راه با توپ بزنند، گروه یک بازنده بوده و جای دو گروه عوض می شود، اما اگر موفق به زدن این فرد نشوند، نوبت به فرد دیگری از گروه یک می رسد که بازی را ادامه دهد.

مقررات این بازی ایجاب می کند بازیکنی که توپ را پرتاب کرده، حتماً از جایگاه 2 و 3 بگذرد و سپس دوباره به جایگاه 1 برگردد. اما این فرصت برای افراد هر گروه باقی است و تا زمانی که آخرین نفر گروهشان توپ خود را پرتاب می کند، می توانند خود را به جایگاه 1 برسانند، اما باید توجه داشت که خطر زده شدن توسط گروه دیگر در خارج از ایستگاه باقی است که در آن صورت گروهشان بازنده بوده و جای دو تیم عوض می شود.

قزل ایاغ، 16: 1379

آذری، میاندوآب، بازی ها، کُسَ آغاج     

تعداد: یک گروه و یک نفر

جنس: پسران

اشیاء: آغاج (نوعی توپ چوبی)، چوبدستی (به تعداد بازیکنان)

محل اجرا: فضای باز به مساحت 50 × 50 متر که در وسط آن چاله ای به قطر 40 سانتیمتر و به عمق 30 سانتیمتر کنده شده باشد.

نحوه بازی: در زمین بازی به فاصله های معین تعدادی چالۀ کوچک حفر می کنند. تعداد چاله ها باید یکی کمتر از تعداد بازیکنان باشد. به قید قرعه فردی را که باید به دنبال توپ بدود انتخاب می کنند. بازیکنان با چوبدستی از چاله های کوچک و چالۀ بزرگ محافظت می کنند، تا بگذارند بازیکن بدون چاله، توپ را به دورن چاله بزرگ یا چاله های کوچک بیندازد. کسی که به دنبال توپ می دود، اگر موفق شود توپ را به داخل چاله بزرگ بیندازد، بین بازیکنان صاحب چاله قرعه کشی می شود (همه چوبدستی های خود را به طرف توپ پرتاب می کنند، هر کس موفق نشد با چوبدستی خود توپ را بزند، جایش را با بازیکنی که توپ را به داخل چاله انداخته عوض می کند). اگر بازیکن موفق شود توپ را به داخل یکی از چاله های کوچک بیندازد، جایش را با صاحب چاله عوض می کند.

قزل ایاغ، 33: 1379